Jacek Gładysz

_____________$ ____________$_$ ___________$___$ ___________$___$ ___________$___$ ____________$_$ _____________$ _______$§$§$§$§$§$$$ _______$§$§$§$§$§$$$ _______$§$§$$$§$§$§$ _______$§$§$$$§$§$§$ _______$§$§$$$§$§$§$ ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ NIECH ŚWIATEŁKO PAMIĘCI ROZŚWIETLA TOBIE ŻYCIE W WIECZNOŚCI.... (*) PAMIĘTAM O TOBIE ANIOŁKU (*)

Naszych wspólnych dni było o wiele za mało. Gdyby ta jedna łza zmyła całe cierpienie. Ale nie,z tej strony nie ustąpi ukojenie. Tak pusto tu bez Ciebie gdzie Ty jesteś w niebie ? Nie odpowiadasz wiem, tyle pytań czeka. Czeka , a czas niestety ucieka.... Bóg powiedział,że to już czas. Więc odszedłeś i zostawiłeś nas. Nic dla mnie wtedy nie istniało. Tak jakby coś serce mi wyrwało. Czułam że razem Tobą umieram. I razem z sobą wszystkich zabieram. Jednak żyje nadal i Ciebie mi brakuje. A tęsknota za Tobą wciąż życie mi truje....

Nie płacz więcej na moim grobie. Mi nic nie pomożesz a szkodzisz sama sobie. Gdybym mógł mówić to dałbym Ci radę. Ważną lub może najważniejszą. Nie żyj nigdy chwilą przeszłą lecz teraźniejszą. Nie całkiem umarłem wszak ptaki śpiewają. O duszach bez ciała co wiecznie kochają. To ja teraz jestem zmrokiem i świtem, Kwiatem co chłodną ziemię przebija. I księżyca srebrnym pyłem. Ciągle się odradzam i ciągle przemijam. Jestem tu z Tobą w tej chwili śpiewałem Gdy wiatr łagodnie szumiał. I nigdy byś więcej nie płakała Gdybyś tylko to rozumiała.

Po stracie kogoś bliskiego w bólu jesteśmy sami! Nikt nie zrozumie tego: że rozpaczy umieramy! Wszystko co nas otacza, sens tracić zaczyna. W łzach utopieni rozpaczy, chęci do życia tracimy. Bo czym jest życie bez Ciebie?! Samotność: – nie chcę tak żyć! Odszedłeś – jesteś w niebie... Pragnę tam z Tobą być! ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Wspomnienia niech w naszych sercach zagoszczą. Obrazy tych, którzy od nas odeszli niech w sobie ugoszczą. Ogniem niech rozpalą cały świat. Pamięć im oddajmy, niech rozkwita jak kwiat. Oni, którzy już pod ziemią ukryci leżą. Niech naszym modlitwom uwierzą. Bo to co prochem,to prochem na ziemi pozostanie. A to, co niewidzialne do Nieba się dostanie. Więc znicz nad ich grobem zapalmy. Modlitwom swym skrzydeł dodajmy. Niech polecą w stronę Nieba. Do tych, za których się dziś modlić trzeba...

Powietrza jakby więcej, bo dusza się w nim skryła. Pozostawiła wszystko, co jej dane, w pośpiechu życie skończyła. Sercem i tęsknotą podczas bezsennej nocy. W milczeniu niecodziennym ciągle płaczą oczy. Łzy niczym kamienie spowalniają bieg każdego dnia. Z wielkim bólem wciąż krzyczysz:Tak bardzo mi Ciebie brak... Porozrzucane chwile życia ogniwem. Od początku istnienia były wiecznym spoiwem. Ta wieczność przerwana - w jednej chwili upadła. Nienawiść tego dnia do serca się skradła. Uwierz mi proszę, choć tak ciężko słuchać. On Cię nigdy nie opuści - musisz Mu zaufać. Świat się stał głuchy i obcy w spojrzeniu. Zniszczył ład i poddał niespełnieniu. ...On nigdy nie odejdzie na zawsze...

Wiatrem niesiony wzbijam się do góry... Niczym samolot startujący płynę ponad chmury. Coraz wyżej i wyżej, już nie ma odwrotu... Niebo coraz bliżej - to lot bez powrotu. To lot na życzenie Boga, On wezwał mą duszę, To już ostatnia ma droga, wykonać ją muszę. Moje ciało umarło, lecz dusza żyć będzie, W tym co po mnie zostało już zawsze i wszędzie. W pamięci tych wszystkich, których niegdyś znałem, W sercach moich bliskich - im serce oddałem. O modlitwę proszę w pokorze odchodzę, Oczy ku niebu wznoszę w tej ostatniej drodze...

Byłeś nadzieją, Skarbie jedyny,
Świat był i życie przed Tobą;
Los Cię okrutny wyrwał z rodziny,
Rodziców okrył łzami i żałobą.

W pamiętaniu, we wspomnieniu. W rozmyślaniu, w rozmodleniu. W każdej chwili i w oddechu. W tańcu, w biegu i w uśmiechu. We łzach wszystkich, w kwiatach. W tęczy i w tęsknocie, która męczy. Wszędzie jesteś, w każdym drgnieniu. Jesteś zawsze, zawsze będziesz Moja miłość z Tobą wszędzie...

Boże dodaj sił rodzinie, Ty wiesz, czym jest dziecka zgon, Niech Twa miłość na nich spłynie, W sercach zabrzmi wiary dzwon. Kiedyś znowu się spotkamy, Kiedy dla nas przyjdzie kres, Ciebie w swej pamięci mamy, W naszych sercach i otchłani łez. Ciało Twoje już w mogile, Wkrótce się obróci w proch, W myślach wspomnień z Tobą chwile, Oraz bliskich Twoich szloch. Ty podążasz w światła stronę, Gdzie na Ciebie czeka Pan, Tak Ci było przeznaczone, Dla nas zaś goryczy dzban.